Wiersze, wierszyki i opowiadania

Jak echo odbijane od pustej przestrzeni
Niewyraźny krzyk wciąż w mojej głowie
Rozlega się, zawarty w jednym słowie,
Nie wiedziałam, że ono aż tyle zmieni

Chaos, mętlik, splata myśli wrzask
Rozdarta dusza o pomoc mnie błaga
Próbuję zatkać uszy, to nie pomaga
Słyszę go w nocy, dzień czy brzask

Pragnę uciec, lecz moja droga
Zakazuje mi, z bólu się skręcam
To głos nad psychiką się znęca
Cisza nie będzie już taka błoga

Pulsuje krew szybko w skroniach
Łzy niemocy po policzkach spływają
Moje działania nic ci już nie dają
Czuję swoją bezwładność w dłoniach

Przepraszam, że nic wtedy nie zrobiłam...

Napisane przez Gattyka dnia października 06 2010