Wiersze, wierszyki i opowiadania

Ból tak ogromny towarzyszy wielce
I radość nagle kresu zaznaje,
Gdy człowiek bezradny traci swe serce
I siebie sam nie poznaje.

Tak nagle przychodzi to ludzkie cierpienie,
Szybciej niż jedno mrugnięcie powieki,
Odbiera ostatnie człowiecze tchnienie
I pozostawia ten stan na wieki.

Niebezpieczeństwo to grozi każdemu,
Nikt się bezpieczny czuć nie może.
Nawet gdy w pełnej pokorze
Błaganie swe przedstawiasz Jemu.

Z godziną każdą przyjść może ta bieda
I bytu marnego końca nadejdzie czas,
Do życia nie będzie już siły w żadnym z nas,
Gdyż bez serca żyć się nie da.

Napisane przez deadboy dnia marca 10 2011