Wiersze, wierszyki i opowiadania

fajne , długie ... szczerze mówiąc trochę się pogubiłem

a mnie sie podoba i ten styl czy jak to tam nazwać od początku do konca konsekwentnie poprowadzony ja jestem za tym że świetne

Fantastyczny, daję świetne

świetny ale aż oczy bolą z czytania


Wśród zapomnianych otwartych luster
pereł zgubionych w konarów szumie
tylko niekiedy gdzieś zaszeleszczą
a kto raz słyszał, ten to zrozumie


zrozumie

Za trzy dni wiersz ten skończy swój pierwszy miesiąc.
A jest to pozostałość z tego tortu urodzinowego w którym jak zwykle w swoim stylu i zwyczajem niczego ni pożałowałem.

Wiem, że na tych wynurzeniach jak i satyrze się poznacie, ale też niczego nie uprzedzam.
Mimo że nie jest juz najświeższy, zapraszam do daleszej degostacji.

Tyle emocjonalnych zawijasów, rodem z czasów mickiewiczowskich, że trudno dociec, co poeta miał na myśli. Ale coś tam miał. Gdzieś tam dławiony wybuch wulkanu...

Oczywiście gem, składników jak i przyparaw jest tu tak wiele, że trudno by skupić się na całości.
W dodatku nosi mnie na napisanie czegoś naprawdę, ale to tak naprawdę długiego...
To się jeszcze pomyśli.
W dodatku poza niektórymi stwierdzeniami rzuciłem tu same ogólniki, co tłumaczyć może jedynie znajomość dotychczasowego mojego wierszowanego dorobku.
Dla mnie "te sprawy" są dość oczywiste, natomiast dla niewtajemniczonego w nie czytelnika stanowić to może faktycznie istny "kołowrotek"
Niemniej sądzę, że każdy tu z nas mógłby dla siebie znaleźć choćby taki mały kawałeczek z tego "tortu" który i do niego przypasował by jak ulał.
Jeden nawet taki dla ciebie wybrałem, ale który, tego musiał byś już sam się domyśleć.

Witam, dziekuję za czytanie i pozdrawiam

No tak, he..he.
Dobrym redaktorem to ja nie jestem.
Za to również;
Nie dbam o komfort, nie oszczędzam czytelnika, jak i piszę bardziej obficie.
Dzięki za uwagi Mariusz. )

Powiem tylko tyle... piękny wiersz Pozdrawiam

Wtedy i ja tylko pięknie podziękuję;
Tobie Nika jak i Edit za wprowadzenie koniecznych tu jeszcze zmian.

Nie szukaj wiatru wśród drzew wyniosłych
wyzbytych z ptaków, szczepów, boleści
nieco przesadnych korzeniem wzrosłych
w pajęczyn skrytych zwinnych niewieścich
wszystko co liczy, co ważne jeszcze
stulone drzemie w poszyciu dziczy
skromne lecz hojne, i mniej wygodne
pokryte liściem, przygasło w ciszy
wśród zapomnianych otwartych luster
pereł zgubionych w konarów szumie
tylko niekiedy gdzieś zaszeleszczą
a kto raz słyszał, ten to zrozumie.

Ten tekst podoba mi się bardzo Pozdrawiam

Gdybyś tylko jeszcze wiedziała co też się za tym wszystkim skrywa....
A już napewno moja nierco mentorsko- romantyczna dusza.

Czytałam wielokrotnie i nie mogłam się zdecydować, która zwrotka jest mi bliska, wiec wybrałam tę

W łasce czy trosce, niekiedy w burzach
topiąc swe trunki w panicznym gniewie
lecz tak na prawdę, czym była prawda
nie rozumiałem i nikt z was nie wie
-ponieważ prawda jest zwykle po środku i w każdej historii jest ziarnko prawdy

Tak, anusia321, bo jak to mówią; "nie ma dymu bez ognia",
a gdzie sieje się wiatr, tam najczęściej zbiera burzę...

Sama prawda choć podobno jedna bywa bardziej jak nam jednostkom się wydaje wszech miar obiektywna, niejednoznaczna i jeszcze nieco bardziej rozciągła.
Nie mówiąc o prostych pytaniach jak i jasnych oczywistych sprawach, w niektórych zagadnieniach /jak np. definicji wiersza czy poezji/ jest to dość spory obszar doświadczeń jak i wiedzy zawarty w polu ograniczonym na wszech miar niezależnymi w tej dziedzinie poglądami, odmiennymi spojrzeniami, potrzebami, możliwościami jak i umiejętnościami w tym zakresie.
Takimi specyficznymi jednostkowymi punktami widzenia.
Więc im więcej tych pkt. ukazuje się, zarówno w pracach jak i komentarzach, tym bardziej ona /prawda/ uwidacznia, lecz tym samym nie będzie również już tak jednoznaczna.
Chociaż niemal od początku od kiedy zajmuję się wierszami zdawałem sobie sprawę że coś dzieje się nie tak, poznawałem, uczyłem się jak i poddawałem stałej ocenie prace swoje jak i pozostałych.
Na ogół nie piszę o tych sprawach w komentarzach, nie czepiam się sposobu jak i formy wyrażania.
Dla mnie liczy się główne pomysł, temat jak i ładunek czyjego rzetelnego wyrażenia.
Piszę tak by nikogo nie pouczać, nie przeceniać ale i nie doceniać a zwłaszcza nie zniechęcać, lub co gorsza obarczać swym ograniczonym w tej dość nieścisłej materii światopoglądem.
Bo też mogło by ostatecznie okazać się, że to ja sam się myliłem.
Piszę co najwyżej tak od czasu... na ten temat jakieś tam kolejny wiersz dając swym wrażeniom, mentorskiemu językowi jak i przemyśleniom upustu.
Nie znaczy to jednak że się nie mylę, bo też nikt z nas nie może mieć absolutnej racjii.
W zasadzie bezpieczniej i lepiej wydaje się tworzyć niż to oceniać a zwłaszcza całokształt, bo z wielu rzeczy nie zdajemy sobie sprawy i to nie my lecz dopiero sam czas pokauje co jest dobre, wartościowe, warte uwagi i rozwinięcia.
Co z tego co piszemy pozostanie w pamięci ludzkiej i umysłach.
To tak ogólnie w temacie prawdy zawartej w wierszach,
i tyle jedynie w temacie tej jednej zwrotki.